Sadece Sonbaharda Terk Edilenlerin Anlayabileceği 13 His

Yaz artık bitiyordur ve yavaş yavaş yağmur yağmaya, hava erken kararmaya başlar. Yazın cıvıltısı bitmiş, yerini gri bir atmosfer almıştır. Hepimizin içi eskisine göre daha çabuk sıkılmaya başlamıştır. Tam işler kötüye giderken, her şey üst üste gelmeye başlarken, o da ne? Zaten sonbahar boğuculuğu gelmişken bir de ayrılık mı? Sevgiliniz karşınıza geçer ve sizden ayrılmak istediğini söyler, kala kalırsınız. Sonra içinden çıkılması zor bir psikolojiye kapılırsınız. O psikolojileri birlikte değerlendirelim dedik.Ayrılığı hala kabullenememişsinizdir, düşünüp düşünüp hüzüne boğulursunuz. En çok da onunla olduğunuzu düşündüğünüz zamanlarda acır canınız. Sanki nefes alamıyormuşsunuz, nefesiniz kesilmiş gibi hissedersiniz. Sanki nefesinizi onunla alıp verdiğinizi sanırsınız. Sonbahar günlerinde nefessiz kalırsınız.Hayattaki tüm anlamınızı yitirdiğinizi düşünürsünüz. Hiçbir şeyden tat alamazsınız. Hiçbir şeyi anlamlandıramazsınız. Sanki dünyadaki bütün anlamlarınızı kaybettiğinizi düşünürsünüz. Ama sonbaharın siz de bir anlamı olmuş olur; ayrılık.Bir yerlere bakarken onu düşünüp, uzun uzun uzaklara bakarsınız, artık yavaş yavaş bakmayı geçmiş, uzaklara dalmaya başlamışsınızdır. İstemsizce eski günlerinizi, mutlu zamanlarınızı düşünürsünüz ve gözleriniz hep uzaktadır. Sonbahar yapraklarını dökerken, sizin gözünüz uzaklardadır.Yazın yavaş yavaş bitmesiyle ve karanlığın erken çökmesinin de etkisiyle, hepimizde bir karamsarlaşma olur. Bu karamsarlık sonbaharda terkedilenlerin üzerinde daha fazla görülür. Yalnızlık birden çöker insanın üstüne, bundan sonra hiç mutlu olamayacakmış ve hep yalnız olacakmışız gibi bir his düşer içimize. Parklarda, sonbaharın dökülen yaprakları ile başbaşa kalırız ve içimizdeki yalnızlık hissi hiç bitmeyecekmiş gibi gelir.Normalde o yanınızdayken soğuk nedir bilmezdiniz. Üşüdüğünüzde elinizi tuttuğunda hemencik ısınırdınız. Ama artık o yok ve kendinizi sürekli üşüyormuş gibi hissediyorsunuz. Baharınızı kışa çevirmiş gibi, sürekli soğuk hissediyorsunuz.Bu mevsimde ayrılık sizi o kadar sarsmıştır ki, artık kendinize asla güvenemezsiniz. Ne yapsanız olmayacağını, ne deneseniz başarısız olacağınızı düşünürsünüz. Kendinize güveniniz o kadar azalmıştır ki, attığınız adımı kontrol etmeye başlarsınız. En küçük sesten tedirginlik duymaya başlarsınız.Her şey bitmiş ama sizde hiçbir şey bitmemiştir. Sürekli ayrılma sürecini düşünüp kendinizi suçlayarak ''Acaba şöyle mi yapsaydım.'' ''Yoksa bu yüzden mi ayrıldı'' diye düşünürsünüz. Her konuda kendiniz suçlayarak sonbahar karamsarlığına iyice ayak uydurursunuz.Sonbahar günlerinde acınızı anlattıkça ve onu konuştukça efkarınızın daha da arttığını farkedersiniz. Buna engel olmak için sürekli içinize atmaya başlarsınız. İçinize atmak kendi içinize kapanmanıza yol açacak ve durum artık daha da içinden çıkılmayacak bir hale doğru gidecektir.Kendinize karşı hissettiğiniz güvensizliğin dışında artık bir ilişki yaşamak için de başkalarına karşı güvensizlik hissetmeye başlarsınız. Herkes sizi yarı yolda bırakacakmış gibi gelir size ve artık kimseye güvenemesiniz. Yeni başlayacak tüm ilişkilerinize tedirginlikle başlarsınız.Bu acıyı bitirmek, belki onla son kez konuşmak istersiniz ama bu ona hiç yanaşmaz. Kendinizi bununla yersiniz ama hiçbir şey değişmez. Birçok şeyi değiştirmek isterken hiçbir şeyi değiştiremeyerek büyük bir çaresizlik içine girersiniz ve bu çaresizlikle yaşamaya başlarsınız. Sonbahar çaresizliğinizi pekiştirir.Birinden hoşlanacak gibi olursunuz, belki de o doğru insandır, ama kötü tecrübeleriniz yüzünden bir türlü kendinizde hamle yapacak cesareti bulamazsınız. Cesaretiniz bir türlü yerine gelmez, bir türlü kendinizde o cesareti yakalayamazsınız. Sonbahar günleri size zulüm gibi gelir.Bu zamanlarda kendinizi güçsüz hissedersiniz. Bir şey yapmaya gücünüz yok gibidir. Hayata karşı tüm direnciniz yıkılmış gibidir. Sonbaharın kasveti üstünüze iyice çöker gibi olur. Ağır bir yük hissedersiniz üstünüzde.Bu dönemde kendinizi her şeyden soyutlarsınız. Dışarı çıkmaz, telefonları açmaz, buluşmalara gitmez, kimseyle konuşmazsınız. Odanızda, pencerenizin önünde sonbaharın ağırlığını izlersiniz öylece. Tek başınıza. Acınızı düşünerek.