Onedio Köşe Yazarları Yazio

‘Gelecek Uzun Sürer’, Louis Althusser’ın özyaşamsal özellikler barındıran kitabının adı ama bu yazıda anlatmak istediğim konuyu bu söz, tam anlamıyla şahane özetlediği için bu başlığı koydum, yoksa kitaptan değil bir diziden bahsedeceğim: Zeytin Ağacı.  Zeytin Ağacı dizisi nedeniyle gündeme gelen Aile Dizimi kavramı, Bert Hellinger ve bu konudaki düşüncelerimi ve bu konuyla uzun yıllara dayanan hikâyemi anlatmak istiyorum.Tam 20 yıl önce, yaklaşık 2004, o zaman çalıştığım aktüel haberler yapan bir haftalık dergiye haber yapmak için Bodrum’da bulunuyordum. İşte o zaman bugün Aile Dizimi alanında bir marka olan Feride Gürsoy ile tanıştım. İyi ki… Hayatımın dönüm noktalarından biri oldu bu tanışma. Maceram bu kavramı ondan duymamla başladı.O zamanlar, Aile Dizimi çok kısıtlı bir çevrede ‘aa bu da neymiş’ türünden pek az dile getirilen bir şeydi. Uzun sözün kısası hiç kimse bilmiyordu bile. Ama o tanışma sayesinde, ben de o sıralar meraklı bir gazeteci olduğumdan, bizzat deneyimlemeye ve sonra da izlenimlerimi yazmaya karar verdim.

Kadınlar, tarih boyunca dokundukları her alana güzellik ve değer kattılar. Bilimde, sanatta, sporda ve hayatın her köşesinde varlıklarını hissettirdiler. Futbol da bu alanlardan biriydi. Ancak Türkiye’de kadın futbolu, uzun ve zorlu bir yolculuktan geçti. Bugün, kadın futbolunun geldiği noktayı anlamak için, geçmişe bir göz atmak önemli.Kadın futbolu, Türkiye’de başlangıçta büyük toplumsal engellerle karşılaştı. Ancak, her geçen yıl daha fazla ilgi görmeye ve kendini güçlendirmeye başladı. Kadın futbolu, 1950’li yıllarda ilk kıpırdanışlarını yaşadı. 1971 yılında, Haluk Hekimoğlu’nun öncülüğünde kurulan İstanbul Kız Futbol Takımı, 13 kişilik kadrosuyla kadın futbolunun Türkiye’deki ilk adımlarını atarak tarihi bir dönüm noktasını oluşturdu. Bu, Türkiye'nin kadın futbolundaki ilk büyük adımlarından biriydi. 1973 yılında ise Türkiye’nin ilk resmi kadın futbol kulübü olan Dostluk Spor kuruldu.

Napolyon bu zamanlarda doğsaydı sanırım, para para para değil; 777 derdi bir boomer olmamak için.Hepimiz para peşinde koşuyoruz. Çünkü para bizler için bir kağıt değil, güvenlik, güç, rahatlık, özgürlük, başarı,dokunulmazlık anlamlarına geliyor. Kendi gelişimimizi ve yaşamdaki yerimizi cebimizdeki dijital ekrandan yansıyan rakamlar ile belirliyoruz veya kartlarımızın rengi ile.

Eğitimde dünya genelinde başarılı örneklerden biri olan Singapur, küçük bir şehir devleti olmasına rağmen, öğrenci başarı sıralamalarında sürekli olarak zirvede yer alıyor. Bu başarının ardında yatan nedenler, yalnızca iyi bir müfredat veya altyapı değil, aynı zamanda uzun vadeli stratejik planlama, öğretmen kalitesine yapılan yatırım ve yenilikçi öğrenme yaklaşımlarıdır.

Bana 21. yüzyılın en değerli becerisi nedir, diye sorsanız “İnsanın zamanını ve dikkatini kendi yararına kullanabilmesi.” derim size.Bunca bilgi yığını ve dikkat dağıtıcı içinde, önümüzdeki işe odaklanmak zor iş vesselam. Ancak bu zorluğu aşmamız gerektiği de aşikâr. Çünkü bir insan ne kadar zeki ya da yetenekli olursa olsun, verimli ve odaklı çalışmıyorsa; başarıyı yakalaması da, mutlu ve kaliteli bir hayat sürmesi de çok zor. Ve ortalama bir insan, eğer verimli olmanın formülünü bulup, bunu hayatına entegre edebilmişse; ona ne mutlu! Çünkü başarılarla dolu bir hayatın kapılarını açabilmiş durumda.Bir insanın “dikkatinin dağıtılamaz olması” gerçekten muhteşem bir yetkinlik. Ve iyi haber şu ki, bu yetkinliği geliştirmek mümkün. Bugün odaklanma kasınızı güçlendirmek için kullanabileceğiniz bir araçtan bahsetmek istedim size.

Yapay zeka, uzun yıllar boyunca bilim kurgunun bir parçası olarak görülse de bugün hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi. Özellikle iş süreçlerinde sağladığı hız ve verimlilik artışı, farklı sektörlerde yeni fırsatlar sunarken aynı zamanda geleceğe dair soruları da beraberinde getiriyor. Sağlıktan hukuka, eğitimden ticarete kadar birçok alanda yapay zeka, iş işleyişlerini kökten değiştiren bir güç olarak öne çıkıyor.

Ülkemizde, iki futbol tanımı sıkça birbiri ile karıştırılır; forvet ve santrfor. Çok detaya girmeden bu iki terimin tanımını ve farkını hatırlayalım:En klasik haliyle forvet hattı, sağ kanat, sol kanat ve santrfordan oluşur. Bunlar genellikle 7, 9 ve 11 numara olarak tanımlanırlar. Bu üçlünün sınırlı savunma görevi olmasına karşın, asıl görevleri topu rakip ceza sahasına taşımak ve gol olmasını sağlamaktır.Gol atmak genel olarak, santrforun görevidir. Kanat oyuncuları ve diğer orta saha oyuncuları taşıdıkları topları santraforla buluşturup, gol yapmasını hedeflerler. Elbette gollerin tümünü santrforlar atmazlar. Santrforlar, sahip oldukları özelliklilerine göre farklı tarzda görev yaparlar. Attıkları gol kadar, diğer forvet oyuncularının da gol atmasına fırsat yaratırlar. Özellikle, güçlü ve yırtıcı santraforlar, rakip defans oyuncularını zorlarken diğer forvet oyuncuları da gol pozisyonuna girerler.

Bir önceki yazıda geçen bir cümle vardı: “Bundan birkaç sene önce Pelin bu yazıyı sen yazdın deseler hadi lan derdim” diye. Sanırım bunu seri haline getirmem lazım. Çünkü “40’ından sonra aydınlananlar” kervanında başı çekenlerden biri olarak gün içerisinde kaç kez kendi kendimle dalga geçiyorum ya da kendime şaşırıyorum inanın saymadım.Mesela bugün size meditasyondan bahsedeceğim. Senelerce ismini duyduğum an koşarak uzaklaşmak istediğim meseleden…“Aman canım insan sabah erken kalkıp da böyle boşluğa bakarsa ne olurmuş?”, “Omm omm omm ben dayanamam öyle sakin işlere, fenalık gelir sıkılırım”, “Yoga yapan adam mı olur yahu?” (bu feci sığ bir bakış açısı farkındayım) bunlar tahmin edebileceğiniz üzere dilime pelesenk olmuş, şimdi hatırladığımda inceden utandığım sonra da işi gırgıra vurduğum cümlelerimden bazıları.

Hayatın zorlukları karşısında pes etmek yerineSavaşanlar,Sabredenler,Kalbinin sesini dinleyenler,Merhametlerini muhafaza edenler,Vazgeçmeyenler,Yarışı kendileri ile olanlar,Sevenler sevilene sevene aşk ile sahip çıkanlar,Cesurlar!Güven verenlerin güven bulup ruhlarının uyanacağı,Aşkla tamamlanacağı, sevginin bütünlüğünde biz olacakları enerjileri getiriyor.Negatis yansımasını seçenlerPişmanlıklarına yenilerini ekleyecek,Mücadele etmemiş olmanın mağlubiyeti ile baş başa kalacaklar.Tedbirsiz bencil egoist yaklaşımların bedelini ödeyerekYanlış ve yanılgıların ateşten çemberinde kalacaklar.Seçimlerimiz hayatımıza yön verir!Geleceği bilemez ama seçimlerimiz ile şekillendirebiliriz.

İşte yüzyıllardır tartışılan o sorunun cevabı! Evet, cehalet bazen mutluluktur. Bilimsel makaleler arasında oradan oraya savrulurken karşıma çıkan ve epey ilgimi çeken makalelerden derlemeler sunuyorum bu yazıda. Cehalet üzerine yazılmış felsefi, sosyolojik, psikolojik ve kültürel odaklı binlerce bilimsel çalışma bulunuyor. Bilimsel yaklaşım gereği elbette farklı bakış açılarıyla konu ele alınıyor.Cehaletin faydalı fonksiyonlarının olabileceğini savunan görüşler de bu bakış açıları içerisinde yer alıyor. Bir sosyal bilimci olarak, mutluluk getirmeyecekse de bilgiyi, idraki ve hakikati tercih ettiğimi baştan söylemeliyim. Öte yandan konunun toplumsal boyutunda işin rengi biraz değişiyor. Siyasetten rekabete, uzmanlıktan kıskançlığa birçok toplumsal meselede cehaletten nasıl yararlanılabileceği konusundaki argümanları okudukça, ister istemez zihnimizde başka birçok meselenin perde arkası aydınlanıyor. Yazının sonunda fikrimin değişip değişmeyeceğini merak ediyorum. Peki sizce cehalet mutluluk mudur?