Kahraman Güler Yazio: EL ALEM TERÖR ÖRGÜTÜ: Onedio, BUnedio, peki BEN ne diom
Kanıtlayamam ama yemin edebilirim böyle bir örgütün varlığından, burnumuzun dibinde, evimizde, sokakta, aşkta, içimizde, paylaştıklarımızda, ağzımızın içinde HER YERDE. Cehaletin örgütlenmiş halinin bütün eğitimli insanları yönetmesi gibi bir gücü de var. Örgütü hayatımıza aşağıda cümlelerle girer:
Eğer uslu bir çocuk olursan sen de Noel Babayı görebilirsin.
Eğer derslerini bitirirsen oynayabilirsin.
Eğer yaramazlık yapmazsan çikolatayı yiyebilirsin.
Eğer çok para kazanırsam kadınlar beni ister.
Eğer her onun istediği gibi giyinirsem beni kabul eder.
Bu cümleler kendimizi olumsuz, sevgiyi hak etmeyen, önemsiz ve fazlalık hissetmemize neden olur. Ve örgüte böylelikle dahil oluruz, tek amacımız sevgi ilgi ve kabul görmek için ne isterlerse yapmak, gönüllü olduğumuzdan değil sevgi, ilgi ve kabul ihtiyacından.
Bu örgüte üye kişiler onaylanma ve bağların devamı için kendilerinden çok başkalarının ihtiyaçları için yaşarlar.
İradenizin sizde olmadığını düşünün. Yetişme biçimlerinde kabul elde edebilmek için kendi ihtiyaç ve arzularını kısıtlamayı öğrenmişlerdir. Sizi yetiştirenler bu örgüttense siz doğal üyesiniz. Üye kendilik duygularını geliştirmektense onayı ve öz saygıyı örgütten edinme eğilimindedirler. Çünkü ihtiyaçlarını ve duygularını sadece şartlı ifade edebilmişlerdir. Yani kişi kendi ihtiyaçlarını giderilmemesine rağmen, sevgi ve onaylanmak, olumsuz tepkilerden kaçınmak için karşı tarafın istekleri, duyguları ve beklentileri üzerine aşırı odaklanılır oysa diğergamca davranış karşılıklılık barındırır. Oysa siz anne babanızın ihtiyaçlarının gerisindeydiniz.
“Başkalarının benim hakkımdaki düşünceleri son derece önemlidir, beni bilen herkesin beni beğenmesi son derece önemlidir. Bu kişiler ortama uygun davranmaya çok dikkat ederler. Kişi için önemli olan başkalarının gözünde nasıl göründüğü, yaptıklarını başkalarının nasıl değerlendirdiğidir. Beni beğeneceklerse onlara göre kendimi değiştiririm. Para gerekliyse para çevre gerekliyse çevre ne lazımsa bulmalıyım. Siz güvenirseniz ben de kendime güvenirim.” Tırnak içindeki cümleler size uyuyorsa örgüt içinizdedir. Örgütün size öğrettikleri bunlar olabilir, öfke ve isteklerinin farkında da değilsin eminim olmazlar.
ONLAR BÖYLEDİO bu sen değilsin.
Peki BEN ne diom, Kendinize şu soruları sorun.
Onay aramanın bitmeyen açlığı diner mi?
Kendi övgülerim yeter mi bana?
Boşluklarım övünenlerim artarsa dolar mı?
46lık dergideki yazılarımdan kesitlerle birkaç öneri deneyeceğim.
1) İçinde ifade edilmediğimiz hiçbir toplumsal norm iyileştirici ve geliştirici değildir.
2) Nasıl tutunabilir insan kendine, kendi sınırlarını ve özgürlük alanını belirlemesi bunun için iyi bir başlangıç olabilir. Ne olduğumuzu bilmek için ne olmadığımızı belirlemek işi kolaylaştırabilir. Başkasının ağzından dökülen sözcüklerin tanımladığı kişi olmanın ötesine geçin, kendi cümlelerinizle yazın kendinizi, intihal yapmayın. İnanın kendine bir gömlek dikmek, başkasının gömleğini kendine uydurmaktan daha kolay. İnsan yeteneklerinin ve kusurlarının boyunu ve ölçüsünü bildiğinde diktiği gömlekte iyi oturuyor. İşte o zaman kendini doğru inşa süreci başlıyor. Bütün kusurlarınla kucakla kendini, yaptığımız hataların bedeli ödenmeyecek kadar ağır değil. Bırakınız aklınız ve içiniz karışsın, onları toplamak için gücümüz var. Çıktığınız yollara kendinizi almayı unutmayın, çünkü genelde kendimizden kaçarız. Hayır gerek yok bunlara. Artık biliyoruz ki bizim içimizden geçmeyen yolların huzurlu caddelere çıkması mümkün değil. Ve bir şey daha biliyoruz, TUTUNULACAK EN İYİ ŞEY YİNE İNSANIN KENDİSİDİR.
3) Başkalarından sürekli onay ve beğeni peşinde koşanlar inanın başkalarının sizi izleyeceği sahne, içinizdekinden büyük değil. Önce kendinize sergileyin kendinizi tarafsızca, önce içinize sinsin sergilediğiniz. İnanın hayat kendimizden geçer.
4) Yol içimizden geçmiyorsa bir yere çıkmaz.
Yorum Yazın