Bugün Mutlaka Okumanız Gereken 10 Köşe Yazısı

Yeni Şafak Gazetesi, Dersim meselesiyle ilgili bir belge yayınladı. “İlk kez duyacaksınız” derken haklılar. Böyle bir iddiayı daha önce duymanız elbette mümkün değil. Ayrıca belge sadece bizi değil dışarıyı da ilgilendiriyor. Dünya teknoloji tarihini değiştirecek bir bilgi var orada. 

Belgeyi o dönemin MİT’i olan MAH'ın Dersim’deki yetkilisi, 1937'de Ankara’daki merkeze günümüz Türkçesine yakın bir dille yazmış. 1937 tarihli belgede diyor(muş) ki “(Seyit Rıza) Emniyet Genel Müdürü ile İhsan Sabri Bey’in jeepine bindirildi. Peşlerinde 4 araç ile birlikte jeep hareket etti.” (Aynen jeep yazıyor)

Elektrik iletiminde neyi yapamadığını açıklayamayan bir bakanlığa zaten nükleer enerji konusunda rol vermemek gerekiyor.

Türkiye, enerji ihtiyacını karşılarken nükleer seçeneğini de unutmamak istiyor. Elektriklerin nedensiz olarak kesiliverdiği gün, Ankara’da her tarafta, billboardlar Akkuyu Nükleer Santrali ilanları ile doluydu. Sonra meclisten düzenleme çıktı. Arada temel atma törenini bile yaptık. Törene enerji bakanımız katıldı. Pişmiş aşa soğuk su katmak gibi olacak ama ben bu nükleer enerji işini bir kez daha düşünmemiz gerektiği kanaatindeyim. Burada aklımda olan, hiç de öyle, bizatihi nükleer enerjiye karşı olmakla alakalı değil. Nükleer enerji üretimine karşı olmayı elbette son derece meşru buluyorum. Ama ben bizatihi, nükleer enerjiye karşı değilim. Ben, bizim Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığımızın nükleer enerji işine hiç müdahil olmaması gerektiği kanaatindeyim.

Kitleler halinde bir ölüm yolculuğuna çıkarılmaları Ermenilerin 1915 yılını bir tarihsel felaket noktası olarak zihinlerine ve yüreklerine kazımalarına neden oldu. Binlerce yıl aynı toprakta yaşadıktan sonra yabancı diyarlara savrulmanın getirdiği ezikliği, geride bıraktıkları ve belki de ebediyen kaybettikleri hayatı iç dünyalarında dondurarak çözdüler. Bu savrulma kadim bir zihniyet alışkanlığının kırılmasını, modernliğin kucağında tutunma zorunluluğunu, kaçınılmaz ve sancılı bir bireyselleşmeyi, hepsinin ötesinde bir tür kendine yabancılaşmayı ima ediyordu. Böylece Ermeniler kendi kimlik ve kültürlerini ayakta tutma ihtiyacı ve gayreti içinde, o ilk savrulma anının canlı tutulmasının birlikteliğin temeli olabileceğini keşfettiler. Sonraları ortaya atılan soykırım terimi bu ‘canlı tutma’ işlevini ideolojik temele oturttu. ‘Ermeni soykırımı’ tabiri yaşanmış ve kaybedilmiş olan her şeyi özetliyor, fazlasını söyleme ihtiyacını ortadan kaldırıyordu.

Bülent Arınç’ın Bursa’da dile getirdiği değerlendirme, AKP’de yaşanan gerçeklik algısı çarpıklığının sadece Tayyip Erdoğan’ın yarattığı başkanlık rejimi tazyikiyle ilişkili olmadığını gösteriyor. Arınç’a göre, “HDP’nin tek amacı barajı geçmek” ve bu bir siyasal parti için eleştirilecek bir amaç! Anlaşılan Arınç demokrasisine göre, önüne yüzde 10 gibi dünyada eşi olmayan bir antidemokratik baraj konmuş bir siyasal partinin ilk ve bu nedenle tek amacı barajı geçmemek olmalı. Bir parti ya ilk seçimde iktidar olmalı ya da hiç seçime girmemeli! 

HDP, 2007 ve 2011’de olduğu gibi, barajı aşmak için bağımsız adaylarla seçime katılsaydı, bu kez hilekârlıkla suçlayacaktı herhalde Arınç bu partiyi.

Kılıçdaroğlu'nun 7 Haziran'a yönelik iki taktiği: Erdoğan ile cepheleşmekten kaçın, AK Parti'yi eleştirmekten çok kendi ekonomik vaatlerini anlat. Bu taktikler toplumda yankı bulmaya başladı. CHP oylarını artırıp artırmayacağını seçimde göreceğiz.

Dün sabah NTV canlı yayınında CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na soru soran meslektaşlara katılmak üzere Ankara’ya gitmek için Atatürk havaalanına yola çıktım.

Aracın radyosu açıktı, sürücü arkadaşımız haberleri dinliyordu.

İlk haber Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın metro istasyonu açılışında Kılıçdaroğlu’nun bir gün önceki sözlerine verdiği sert yanıt üzerineydi.Erdoğan “Koalisyon kabustur, iflastır” demişti. Onun yerine (bakın yanlış anlamayalım diye parti ismi verip AK Parti filan demiyordu) vatandaş 400 milletvekili ile güçlü başkanlık sistemine, istikrara oy vermeliydi; Erdoğan bir hafta 335 arasından sonra 400’e dönüş yapmıştı.

Dublin ve Belfast'a ilk gözlem seyahatini bir heyetle 2011'de yapmıştım. DPI'ın oluşturduğu, AK Partililer, CHP'liler, BDP'liler, akademisyenler ve gazetecilerden oluşan bu heyetin hedefi, İrlanda'nın öyküsünü, Kuzey İrlanda'daki çatışmayı ve çözümünü anlamaktı, Türkiye'ye dair muhtemel sonuçlar çıkarmaktı.

2011 Türkiye'de Anayasa referandumu sonrası seçim yılıydı. 

Kürt sorunu iniş çıkışlarla ilerliyordu. KCK operasyonları ortalığı kavuruyordu.

2013 koşullarına oldukça uzaktaydık. Sorularımız, önceliklerimiz farklıydı. Meselemiz henüz taraflar arasında ilk açık temas ve bu temasın meşruiyetiydi.

2014’te en az 3 bin 419 mülteci Akdeniz’de boğulmuş.

2015’te son faciaya kadar en az 900’dü, şimdiden dört ayda 1600’ü bulmuş olmalı.

Ölümden kaçıyorlardı, ölüme gittikleri sırada.

Elbet “kendi topraklarındaki sorunlar” yüzünden; elbet “kendi topraklarındaki zalimler, despotlar, katiller, kıyamcılar, kırımcılar, nefret ve şiddet cellatları” yüzünden.

Varmaya çalıştıkları “Avrupa”, umutları “Avrupa”; kapağı atmış, orada doğmuş akrabalarının Avrupa’sı, TV’deki maçlarda gördükleri “Arap ve Afrikalılardan” veya “Arnavutlardan” müteşekkil “Avrupa milli takımları”, işte o “demokrasi, barış, insan hakları, kardeşlik kıtası”ydı.

Bir de arkalarında bırakmak istedikleri “Avrupa (Batı-Kuzey)” vardı.

İktidar ilk defa koalisyonu lanetlemiyor..

İlk defa ‘Koalisyon kötüdür, koalisyon demek istikrarsızlık demektir, kriz demektir koalisyon kâbustur’ demiyor..

10 yıl boyunca defalarca demiş..

Ben de her seferinde ‘Koalisyon öcü değildir, bazen yararlıdır, bazen tek parti iktidarlarından daha iyidir’ diye yazmışım..

Genelleme yapmak doğru olmaz..

Koalisyonların iyi örnekleri de var, kötü örnekleri de..

Başkanlık sistemde olduğu gibi.. Başkanlık sisteminin denge ve denetim mekanizmasına önem veren, demokratik örnekleri de var, yasama ve yargının yürütmeye (yani tek adama) tabi olduğu otoriter örnekleri de..

*

Şurası bir gerçek.. Partiler arasında uçurum yoksa, birinin ak dediğine öteki kara demiyorsa, izledikleri politikalarda sadece nüans farklılıkları varsa o ülkelerde koalisyon hükümetleri uyumlu çalışıyor..

Geçen yıl Türkiye ekonomisi yüzde 2,9 oranında büyüdü. Ama dolar cinsinden yüzde 2,8 oranında küçüldü. Milli gelir 823 milyar dolardan 800 milyar dolara geriledi. Böylece kişi başına gelir 10 bin 822 dolardan 10 bin 404 dolara geriledi. Yani vatandaş bir yılda 418 dolar fakirleşti.

Yine bu yılın ilk üç ayında ihracat sırasıyla bir önceki yıla göre Ocak’ta yüzde 9,8, Şubat’ta yüzde 13 ve Mart’ta yüzde 13,4 oranında geriledi. Bu arada Ocak 2015’te işsizlik yüzde 11,3 oldu. Gıda enflasyonu Mart ayında yüzde 14,1’e yükseldi. Bu arada tarım ürünleri üretim fiyatları Mart ayında yıllık 15,4 oranında yükselerek adeta rekor kırdı.

KEYFÎ VERGİ CEZALARI VE MAKUL ŞÜPHEDEN MÜSADERE NEDENİYLE 5,4 MİLYAR DOLAR YATIRIMI KAÇIRDIK

Kısaca Türkiye ekonomisi dünya ekonomisinin tam aksine daralmaya başladı. Tabii bu arada Türk parası en kırılgan para birimi hâline geldi.

Her yıl olduğu gibi yine 23 Nisan yaklaştıkça çeşitli duygularla doluyor insan. Çünkü kaderin garip cilvesine bakın ki 23 Nisan yaklaştıkça 24 Nisan da yaklaşıyor ve bundan 100 yıl önce bu topraklarda yaşanan felakete ne deneceği, çeşitli parlamentoların, devlet başkanlarının bu olayı hangi tanımlarla anacağı tartışılıyor hararetle.

Kimin ne dediğinden daha önemlisi, burada, bu topraklarda yaşayan bizlerin, bundan 100 yıl önce buralarda gerçekten ne yaşandığına dair anlaşmamız. Topu taca atmayı, saçmalamayı, çocukluk yapmayı bırakmamız.