Osmanlı Arşivlerinden Geliyoruz! Şeyhülislamların Birbirinden İlginç 16 Fetvası
Osmanlı'da dostlar 'fetva' dediğiniz an durmanız gerekiyor. Çünkü fetvanın; köle, tebaa, bey, ağa, vezir, paşa ve hatta padişah dahi tesiri altına alamayacağı kimse yok. Osmanlı'da toplumun her kesimi Şeyhülislamlar veya Müftüler tarafından verilen fetvaya karşı sorumlu. O halde fetvayı veren de oldukça dikkatli olmalı öyle değil mi? Bakalım olmuşlar mı?
Kaynak: Devlet Arşivleri
1. Ebussuud Efendi (1545-1574)
Düşmanlarla savaşıp hayatta kalanlar gerçek gazilerdir, savaşta ölenler gerçek şehitlerdir, savaştan kaçarken denizde boğulanlar Allah'ın Gazabına tutulmuşlar olup savaştan kaçarak kurtulanlar da ebediyyen Allah'ın gazabına uğrayacaklardır.
2. Zekeriyazade Yahya Efendi (1622-1644)
Bir kimse, yabancı erkeklerden sakınmayan bir kadın ile olan davasında onun vekiliyle değil bizzat kendisi ile muhakeme olmayı isteyebilir.
3. Balizade Mustafa Efendi (1656-1657)
İnsanlardan uzak, kendi halinde yaşayan keşişten cizye alınmaz.
4. Minkarizade Yahya Efendi (1662-1674)
Bir kimse başkasındaki mücevherin kendisine ait olduğunu iddia ettikten sonra taraflar delillerini ortaya koysa dahi iddia sahibinin delilleri daha geçerli kabul edilir.
5. Çatalcalı Ali Efendi (1674-1692)
Sürekli evine getirdiği yabancı erkekleri karısıyla bir yerde oturtan kimseye tazir (şiddetli azarlama) cezası gerekir.
6. Debbağzade Mehmed Efendi (1687-1690)
Mahkemesi görülüp karara bağlanmış bir dava tekrar görülemez.
7. Erzurumlu Hacı Feyzullah Efendi (1688-1703)
Bir kimse karısının cariyesiyle karısının izni olmadan cinsel ilişkide bulunup bu ilişkiden bir çocuk dünyaya gelirse bu çocuğun babasının o kimse olduğu söylenemez.
8. Hacı Veliyüddin Efendi (1760-1768)
İslam ülkesinde ölen bir gayrimüslime, hayatta iken gayrimüslim bir kimseye nikahladığı ve Müslüman olmayan bir ülkede yaşayan kızı varis olamaz.
9. İvazpaşazade İbrahim Bey Efendi (1774-1785)
Bir kimse zor kullanmadan birisine 'falan kimseyi döv' diye emretse ve bundan dolayı dövülen kişi sakat kalsa, kolu sakat kalan kimse diyetini emredenden değil kendisini dövenden isteyebilir.
10. Dürrizade Seyyid Mehmed Arif Efendi (1785-1798)
Yıkılmış olan eski kilise aslına uygun şekilde tamir edilebilir.
11. Müftizade Ahmed Efendi (1786-1787)
Ahalinin mallarını yağmalayıp bozgunculuk yaptıktan sonra tövbe edip yetkililere boyun eğen yöneticiler affolunabilir.
12. Samanizade Ömer Hulusi Efendi (1800-1812)
Yaptığı yüksek bina ile komşusunun evini karanlıklar içinde bırakan kimse verdiği zararı karşılamak durumundadır.
13. Dürrizade Seyyid Abdullah Efendi (1808-1815)
Ulemadan olup bir camide hatip olan kimseden herhangi bir vergi istenemez.
14. Mehmed Zeynelabidin Efendi (1815-1818)
Müslüman bir beldenin civarındaki köylerde oturan ve İslam hükümdarına itaat etmeyip Müslümanlarla savaşmak için bir araya gelen kimseler gayrimüslim hükmünde olup öldürülebilirler.
15. Mekkizade Mustafa Asım Efendi (1818-1846)
Sopa ile bir kadının bir elini sakat bırakan kimse sakat bıraktığı kadına yarım diyet ödemesi gerekir ki bu da 2.500 dirhem gümüştür.
16. Seyyid Mehmed (Antalya Müftüsü)
Allah'ın emirlerini tanımayıp bozgunculuk yapıp zina eden bir kadının yetkililerin emri ile öldürülmesi meşrudur.
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Yorum Yazın
Kitabın neresinde yazıyormuş bu tarifler?
#6 bildiğin temyize tepki 😁 #12 günümüzde uygulanmalı...
1 ve 3 güzelmiş