Annelerin O Meşhur Sözü “Anne Olunca Anlarsın”ın Gerçekleştiği 10 An
Koca yürekli, fedakar annelerimiz... Her zaman yanımızda duran, her derdimize çare bulan, koşulsuz sevgiyle kucaklayan... Bazen de o meşhur sözleri ile bizleri çileden çıkaran: 'Anne olunca anlarsın!'
Evet, annelerimiz haklıydı. Belki o zaman anlamadık, belki de isyan ettik. Ama zamanla, anne olmanın getirdiği sorumlulukları, fedakarlıkları ve koşulsuz sevgiyi biz de deneyimledikçe, o sözlerin ne kadar doğru olduğunu fark ettik, ya da edeceğiz.
Haydi gelin, ''anne olunca anladığımız'' şeylere bir göz atalım!
1. Uykusuz geceler geçirdiğimiz zaman...
Evet, biliyorduk bebeklerin geceleri uyanacağını. Ama her gece, her saat, sanki bir maraton koşucusuymuş gibi uyanıp, yavrumuzu sakinleştirmeye çalışacağımızı tahmin edemezdik. Annelerimiz ise sanki hiç uykuya ihtiyaç duymazmış gibi, her daim yanımızdaydılar. Şimdi değerlerini daha iyi anlıyoruz.
2. Yemek seçen miniklerle savaştığımız an.
Brokoli, ıspanak, karnabahar... Bazen sağlıklı tüm yemekler ve sebzeler... Kabul küçükken hepimiz biraz yemek seçmişizdir. Ama şimdi çocuğumuza yemek beğendirmeye çalışmak bazen ne kadar zorlu oluyor değil mi? Tam da anne olunca annelerimize neler çektirdiğimizi anlayacağımız anlardan...
3. Ödevlerin gece son ana bırakıldığı gün.
Akşam 9 da, uyumak için yatağa geçmeye hazırlanırken, ''anne, proje ödevim var, fon kartonu var mı?'' dediğimiz zamanları hatırlıyor musunuz? Şimdi aynısı bize yapıldığında annemizin neden çileden çıktığını çok iyi anlıyoruz...
4. Parkta çocuğumuz koştururken başına bir şey gelecek diye içimizin gittiği an.
Çocukken, her yer bir macera alanına dönüşürdü. Parklardaki kaydıraklar, salıncaklar ve tırmanma alanları, bizim için adeta birer cennetti. Fakat yüksek bir yere tırmanırken annelerimiz kalbi ağzında beklerdi. O zaman neden korktuğunu anlayamazken, şimdi yüreğimiz titreyerek anlıyoruz onları...
5. Çocuğumuzun akşama kadar sokakta oyun oynamak istediği an.
Çocukken annemiz akşam geç vakitlere kadar sokakta oyun oynamamıza izin vermediğinde ona çok bozulmuşuzdur. Şimdi daha iyi anlıyoruz onu değil mi, hele bu zamanda...
6. ''Fazla açılma yavrum!'' diye bağırdığımız an.
Küçükken, yüzmeyi öğrendiğimizden emin olduğumuz, doyasıya yüzmek istediğimiz zamanlarda, kıyıda olsak bile annemiz hep tedirgin tedirgin izler, sürekli ''fazla açılma sakın'' diye seslenirdi. O zaman söylenirdik, şimdi anne olunca anladık...
7. Önemli sınav hazırlıkları başladığı zaman.
Zamanında annemiz sınav dönemlerinde, en az bizim kadar, hatta bazen bizim çok da önemsemediğimiz sınavlarda bizden daha fazla heyecanlı olurdu. Şimdi çocuğumuzun geleceğinin ne kadar değerli olduğunu, yaşadığı her stresi kendimiz gibi yaşayınca anlıyoruz annemizi.
8. O oda bir türlü toplanmadığı zaman.
Bunca işin arasında ne kadar toplarsan topla, toplu kalmayan o oda, annemizin çocukken evin dağınıklığına olan tüm serzenişlerini artık haklı kılıyor değil mi...
9. Çocuğunuz hastalandığı zaman.
Yavrunuz hastalandığında, dünyanız adeta kararıyor gibi hissedersiniz. Annelerimizin zamanında biz hasta olduğumuzda sabahlara kadar başımızda ateşimizi düşürmeye çalışırken ne kadar üzüldüğünü ve ne kadar yorulduğunu şimdi anlıyoruz.
10. ''Uyku zamanıı!'' diye akşam erkenden ışıkları kapattığımız an.
Geceleri geç saatlere kadar oyun oynamak, kitap okumak veya film izlemek, çocukluk döneminde en sevdiğimiz şeylerdi. Fakat annelerimiz, uykunun önemini bilerek bize izin vermezlerdi. Ve evet, anne olduktan sonra anladık. Düzenli uyku çocuğumuzun sağlığı için çok önemliydi ve her uykusuz gece, o miniğin huzurunu bozuyordu ve onu dinlendirmek en büyük önceliğimizdi.
Yorum Yazın
Hepsi. Ama en çok hasta oldum diye bana kızan anneme kızan ben, niye hasta oldun diye yavruya kızar oldum. Kıyamadığımdan… 🥹