Hakkını Arayıp Ucuz Yemek Talep Eden Öğrencilere ‘Gidin Çalışın’ Diyen İnsanlar Hakkında Konuşuyoruz!
Her şeye kendi penceresinden bakan, değişen dünyayı yok sayan insanlar hakkında biraz dertleşelim mi?
Geçtiğimiz günlerde öğrenci yemekhaneleriyle ilgili büyük tartışmalar olmuştu, hatırlarsınız.
Öğrencilerin bu isyanına çoğunluğu üniversite ile ilişkilerini 20 yıl önce bitirmiş kişilerden benzer bir tepki geldi.
Bu tepkiyi ikiye ayırırsak ilki 'Biz o zamanlar çalışmıştık, öyle okuduk şimdi iş beğenmiyorsunuz.' şeklindeydi. İkinci ise biraz daha garipti: 'Madem yemek bu kadar önemli gezmeye nasıl paranız var?'
İlk eleştiri için 'boomer' meselesini de irdeleyen şöyle bir içerik hazırlamıştık.
Öncelikle 'öğrenciysen git iş bul çalış' argümanının çok da anlamlı olmadığını düşünmek gerekiyor.
Çalışan öğrencinin ne öğrenci ne de tam anlamıyla çalışan olabileceği gerçeğini Türkiye'nin mevcut piyasa durumuyla birleştirince ortaya garip sonuçlar çıkabiliyor. Halihazırda öğrencinin çalışmasının yarattığı bir maliyetten bahsetmek mümkün, yarı-zamanlı çalışan kişilerin hakkaniyetli biçimde istihdam edildiğini söylemek mümkün mü?
Genelleme yapmıyoruz ama öğrenciler genç olduğu için az parayla çok iş yaptırılacak, tabiri caizse sömürülecek elemanlar olarak görülüyor.
Velev ki öğrenci çalışmaya başladı, bu öğrencinin ders saatlerine saygı duyacak işletme sayısı bir elin parmaklarını geçer mi?
Hal böyle olunca ekonomik zorunluluklar sebebiyle yarı-zamanlı işe girip çalışmaya başlayan öğrenci bir noktadan sonra eğitim hayatını sürdüremez hale gelir ve 4 yıllık okulu bitirmek imkansızlaşır. 30 yıl önce üniversite okuyup aynı anda çalışan kişinin de okuluna odaklanması gerekiyordu, o yaptı diye Türkiye şartlarında bugün yapılmasını savunmak anlamsız.
Üniversitenin ders dinleyip sınav vermek, diploma kapmak için gidilen bir yer olmadığını da unutmamak gerek.
Liseden çıkıp gelen öğrencilerin bu çatı altında sosyalleşme yeteneklerini geliştirmeleri, belli ilişkiler kurmaları şart. Dışarıdan bakıp öğrencilik hayatını 'boş gezme' olarak nitelemek kolay olsa da ülkenin geleceğini emanet edeceğimiz kişilerin iletişim yetenekleri, sosyal becerileri kuvvetli olsun isteriz.
Tüm bu yan etkiler göze alınıp iş bulmaya çalışan öğrenci nasıl iş bulacak?
Genç işsizlik her yıl oransal olarak artıyorken ve aynı işe yüzlerce kişi başvuruyorken, sağlam bağlantılar olmadan öğrencilik hayatına saygı gösterecek bir iş bulabilmek mümkün bile değil. Yani sosyal hayatını kenara atmayı göze alan bir öğrenci bile iş bulmakta zorlanıyor.
'İş beğenmiyorlar' edebiyatının da pek anlamı yok, temel çalışma haklarını sunan işletmelerde çalışıp yaşamaya imkan verecek ücretler talep etmeyi 'iş beğenmemek' olarak adlandırmak bu tip uygulamaların kök salmasından başka işe yaramaz.
Ayrıca öğrencilerin sosyal aktivitelerini 'madem açsınız neden geziyorsunuz' gibi anlamsızlığı çok öteden belli olan sözlerle eleştirmek de anlamsız.
Belli hakları talep etmek için tam anlamıyla 'aç' olmak mı gerekiyor? İnsanlar haklarını ararken kimseye gelir beyanı yapmak zorunda değil, her gün eğleniyor olması onun öğrencilik hakkı gereği ucuza yeme talebinde bulunmasını anlamsızlaştırmaz. Bu yanılgıdan kurtulmak gerek.
İşte, durum böyle. Öğrencilerin haklı taleplerini 30 yıl öncesinin sözleriyle, insan haklarına aykırı koşulları önererek eleştirmek pek anlamlı gelmiyor. Siz ne dersiniz?
Yorum Yazın
okula gidip gelen öğrenci neden yol parası verir diye düşünürken çocuklara yemek vermiyorlar ya inanılır gibi değil