Meclis Sığınağı’nın inşasına, Atatürk’ün sağlığında 1936 yılında yapılan ön çalışmalar ve alınan uzman görüşleri doğrultusunda, 1941 yılında başlanmış; yapı, 1942 yılında teslim alınmıştır. Yarım daire bir plana sahip, tümüyle betonarme olarak inşa edilen yapının dış duvarları yaklaşık 1,2 m kalınlıktadır. İç hacimlerle karşılaştırıldığında, izlenim olarak, yapının kubbemsi tavan döşeme kalınlığının 2 m civarında olması beklenir. Kubbemsi betonarme çatı bitişi, korugan (bunker) girişleri ve havalandırmaları ile brüt beton yapı, çevresel etki açısından da önemli bir imge değerine sahiptir.
Etkileyici bir yapıdır. Meclis Sığınağı’nın en önemli ve en geniş bölümü, yaklaşık 320 m2’lik Genel Kurul Salonu’dur (İçtima Salonu). Mekânsal kurguda, acil durumlarda toplanmak üzere yeterli 400 sandalyeyi alabilecek, döşemesi hafif eğimli (yaklaşık % 4-5 eğim) dört ayrı salon mekânı, sahne, başkanlık divanı ve ana ortamı oluşturan dikdörtgensel merkezî mekânla birleşmektedir. Bu ana mekânın önemi, özenli asma tavan dokunuşuyla da vurgulanmak istenmiştir. İçeride bütün brüt beton duvarlar, demir profil karkas üzerine kaplanan 6-8 mm kalınlıktaki duralitle bitirilmiştir. Tüm mekânlarda açık sarı renk duvar boyası kullanılmıştır. Sığınak ana kapıları ve iç geçiş kapılarının tümü, sürgülü, tek kanat, kalın, çelik kasa kapılarıdır ve yaklaşık 1.20 m enindedirler. İç kapılar ise, Meclis kapılarıyla stilistik ilişki içinde, ses kesme yastıkları olan ahşap kapılar olarak tasarlanmıştır. Arka çember koridorda 4 adet kapan çelik kapı kullanılmıştır. Genel Kurul Salonu hariç, bütün mekânların zemini betonarme mozaik döşemedir. Genel Kurul Salonu’nda ise sıkıştırılmış toprak üzerine yalıtım yapılmış, zemin bitişleri dönemin gözde kaplama malzemesi linolyum tabakaları ile yapılmıştır.
Yorum Yazın