Neden Çok Başarılı İnsanlar Pek Sevilmez?

Bugün size acı bir gerçekle geldim. O da şu:

Çok başarılı olmak istiyorsanız herkesten farklı olacağınızı ve aslında sizi olağanüstü yapan şeyin de bu olduğunu kabul etmeniz gerekiyor.

Hem uyum içinde yaşayıp hem fark yaratan olamazsınız.

Çevrenizdekiler sizi eleştirebilir, değiştiğinizi, eskisi gibi olmadığınızı söyleyebilir. Arkadaş çevreniz değişebilir. Çünkü siz bir yola girmişsinizdir ve o yolculuğa daha fazla odaklanmanız gerekiyordur.

Eskisi kadar buluşamıyor olabilirsiniz mesela veya görüştüğünüzde anlatacak heyecan verici hikayelerden ziyade, bu hafta okuduğunuz kitapları konuşuyor olabilirsiniz ya da ofisteki o büyük projede nasıl sunum yaptığınızı.

Kitabım, Yeni Bir Pencere Aç’ta 80 yaşımı hayal ettiğimi yazmıştım. Bana doğru olduğu öğretilen garantili geliri olan bir hayatla, kendi işimi yapma tutkum arasında gidip gelirken; 80 yaşımda olduğumu düşünmüştüm.

Ya çizgi çizgi küçülmüş göz kapaklarım, gözlerimin üzerine devrilirken mutsuz hissedersem?

Ya yaşamımı israf ettiğimi hissedersem__?

O an sanki 80 yaşındaki Pınar yanı başıma gelip, gözlerimin en derinine bakıp; “daha vakit varken gerçek kendini bul, onu sarmala ve kendini yaşa” demişti. Bu bana konfor alanımdan çıkma cesaretini vermişti.

Efsanevi bir kitap ve aynı zamanda sinema filmi olan Ölü Ozanlar Derneğindeki baş kahramanımız edebiyat öğretmeni John Keating’in şu muazzam cümlesini hatırlayalım:

“Öldüğümde, gerçekten yaşamamış olduğumu hissetmek istemiyorum.”

Bugün neler yaparsanız, 80’lerinize geldiğinizde gerçekten yaşadım diyebilirsiniz, üzerinde bir düşünmenizi samimiyetle öneririm.

Ve bu da bizi ikinci bir noktaya getiriyor. Bence hayat uzun bir kendini kabul etme yolculuğu ve ne kadar erken kabul ederseniz, o kadar hızlı yol alırsınız.

Kendinizi, aslında yeteneklerinizin desteklemediği veya istemediğiniz bir alanda, bir işte sürekli ispat etmeye çalışmak yerine; kendinizi önce bir olduğu gibi kabul edin. Bence benden CEO çıkmaz ama harika bir çiçekçi olurum gibi... Ve öyle iyi olurum ki, muazzam paralar da kazanırım. Buna baş koyarım ve bundan da mutlu olurum.

Bunu en azından önce kendinize söyleyebilecek cesareti bulursanız, işte o zaman kendinizi başarılı hissettiğiniz bir yaşama açılan kapıyı aralamış olursunuz.

“Ortaya çıkan her türlü endişenin arkasında, diğer insanların gölgeleri vardır.'

O kadar doğru ki… Düşünsenize herkesin sizi her zaman onaylayacağını, seveceğini düşünseniz, kim bilir neler yapardınız, nasıl bir yaşamınız olurdu?

Burada da Alex Hormozi’nin sözü geliyor aklıma:

Diyebilirim ki, eskiden hayatımda olan iş arkadaşlarımın çoğu muhtemelen bugün benden hoşlanmıyor çünkü değiştim. Benden bekledikleri kadar vasat olmadım. Ama sanırım ben bununla iyiyim. İnsanlar tarafından reddedilebileceğim fikrini kabulleniyorum. Ve kendim için yaşamayı, onlar için yaşamaya tercih ettim.

Evet… Hormozi’ye ben de bir ekleme yaparsam; eğer kendi hayatımı seçtim diye, insanlar benden hoşlanmıyorsa, bu onlarla ilgili bir sorun. Bu duyguyla onların baş etmesi lazım, benim değil. Çünkü ben kendi yolumda gidiyorum, kimseye zarar vermiyorum. Dolayısıyla onların duygularından ben sorumlu değilim.