Adıyaman Umut Kent’te Bir Gün!
Yaklaşık bir ay önce arkadaşım Kenan Doğan’dan bir telefon geldi. Kenan “Şermin Yaşar’la birlikte Adıyaman Umut Kent’e gelip çocuklarla ve gençlerle buluşur musun?” diye sordu. Kenan’la uzun yıllar sivil alanda birlikte çalıştık, birlikte koştuk. 2023’te açılan Umut Kent’in lideri olarak yaptığı çalışmaları yakından takip ediyordum. Şermin’in de çocuklarla harika diyalog kurduğunu, kelime oyunlarında usta olduğunu biliyordum. İlk kez tanıklık edecektim. “Bundan güzel bir davet olabilir mi?” dedim. “Seve seve…”
Uygun tarih belirlendikten sonra etkinlik en ince detayına kadar planlandı, duyurular yapıldı, yayın evleri ile iletişime geçilip Şermin’in ve benim kitaplarımız bizden önce Umut Kent’e ulaştık.
Şermin Ankara’dan ben İstanbul’dan Adıyaman’a vardık. Kenan ilk durağımızın Umut Kent’in içinde yer alan Mutfak Atölyesi olduğunu söyledi. “Vegan olduğunu biliyorlar” diye de ekledi.
Umut Kent’e vardığımızda saat 10.00 civarıydı. Bizi bekleyen muazzam sofra ve gülen yüzler neredeyse hiç uyumadan uçağa bindiğimi unutturuverdi. Onlardan da erkenden uyanmış, birlikte müzik dinleyerek onlarca çeşit kahvaltılıkla donatmışlardı 20 kişilik sofrayı. Adıyaman’a özgü kuru patlıcan mevsimi olmadığı için tek tek evlerden toplanmıştı bizim için. Bana özel vegan mücver ve krep hazırlanmıştı. Çaylar da dolunca başladık sohbete.
Ev sahiplerimiz mutfakta eğitim aldıktan sonra aşçı yardımcısı olmuştu. Hem konuklar için sofralar kurarak pratik yapıyor hem de gelir elde ediyorlardı. Onları dinlerken mutfağın birleştirici, iyileştirici gücünü derinden hissettim. Fırın da varmış Umut Kent’te. Konteynerlara yerleştiklerinde “fırın nerede peki?” diye sormuşlar mutfağın yakınında göremeyince.
Adıyaman’da hemen hemen her yemek fırına girermiş. Ancak fırın geldiğinde ve ekmek fırından çıktığında evlerinde hissetmeye başladıklarını anlattılar uzun uzun. “Bu mutfakta birey olduğumuzu hissediyoruz” dediler, “yaptığımız işin değerli olduğunu, değerli olduğumuzu hissediyoruz.'
Mutfağın onlar için yalnızca “mutfak” olmadığını fark ettik. Dertlerin, heyecanların, umutların konuşulduğu bir paylaşım alanıydı… Kenan bizi bıraksa saatlerce devam edecekti sohbet… Yiyemediklerimizi yanımıza alarak ve yeniden buluşmayı dileyerek ayrıldık.
Bir sonraki durak Umuthane’ydi.
Hayata Destek Derneği’nin katkıları ile hayata geçen bu üretim alanında kadınlar 100. yıl kutlamaları için Atatürk’ün şahsi mendilinin birebir kopyasını üretmiş, iğne oyaları ile işledikleri kılıflara koymuşlar. Mendil ve kılıfı öyle beğenilmiş ki Koç Grubu şirketlerinden binlerde sipariş almışlar.
Tasarımcılarla buluşup farklı ürünlerden oluşan bir destekar Dükkan için Umut Koleksiyonu da çıkarmışlar. Tıpkı mutfak gibi burası da atölye olmanın çok ötesine geçmiş. Bir dayanışma, birlikte güçlenme alanı olmuş. Gelir elde ettikçe kendi banka hesapları olmasını talep etmişler. Umut Kent Yapı Kredi Şubesi’nde hesaplar açılmış, finansal okur yazarlık eğitimleri verilmiş.
Çocuklar ve gençler için de çok sayıda sosyal alan ve eğitim imkânı yaratılmış. Okulda, kreşte, spor alanlarında ve TEGV’de vakit geçiren çocuklarla karşılaştık. Gençlerle kütüphanede, Vehbi Koç Vakfı’nın desteği ile açılan ve onları sınavlara hazırlayan dershanelerde, Viyana Kahvesi’nde sohbet ettik.
Ardından büyükçe bir sınıfta çocuklarla buluştuk. Ben hem çocuklarla sohbet ediyor hem de Şermin’i yakından izliyordum. Dedemin Bakkalı’ndan ilgilerini çeken anektodlar aktardı, kendi çocukluğunu anlattı, onlarla birlikte türkü söyledi. Ona bayıldılar. Ben ise kitabımın maymun kahramanı Zuli’den bahsedince dikkatlerini çekebildim biraz.
Gelecek Hayalim Merkezi’ne uğradık son olarak. Sıcacık döşenmiş alana girer girmez dikkatimi çeken dileklerin yazıldığı rengarenk duvar oldu. Dilekler gerçekleştiğinde yanına bir tik atmak gerekiyormuş. Uzaya gitmeyi isteyen de vardı aralarında, istediği bölüme girmeyi de… Ben de tüm bu dileklerin gerçekleşmesini diledim. Biz onlara kitaplarımızı hediye ettik; onlar da bize çıkardıkları Umut Kent Gazetesi’ni. Gazetenin ilk sayfasında biz yetişkinlere bir çağrı vardı:
“Bu gazetenin konteyner kent içerisindeki bir iletişim aracı olması için çaba sarf ediyoruz. Umut Kent Gazetesi’nde gençlerin gündem ile ilgili fikirlerine, sorunlarına ve çözüm önerilerine yer vererek gençlerin sesini duyurarak görünür olduğunu göstermek istedik. Geleceğe umutla bakalım, birlikte güçlü olalım ve gençlik enerjimizi pozitif bir şekilde kullanarak dünyayı dönüştürelim. Bir şeyler yapmaya çabalayan gençler var oldukça umut diğer gençlerin de yüreğinde filizlenecek ve bu dünyayı yeşerten biz olacağız”.
Umut Kent’ten ayrılırken bendeki en güçlü duygu da buydu. Umut, aktif umut… Bir de Kenan’a ve bu umutları yeşerten, büyüten dünyayı yaratan tüm birey ve kurumlara duyduğum şükran.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Test
Gündem
Magazin
Video
