Başakşehir Mağlubiyeti: Bu Kadarına da Pes!
Beşiktaş’ın Başakşehir karşısındaki kadrosunu görünce, doğrusu bu maçtan puan ya da galibiyet çıkarmanın büyük bir sürpriz olacağını düşündüm. Swenson’un stoperde, Chamberlain’in sağ bekte başlaması hayli şaşırtıcıydı. Hele ki Onur gibi bir sağ bek kadrodayken, neden tercih edilmediğini sormak gerek. Muhtemelen Hoca, Onur’un performansına güvenmiyor.
Şunu da kabul etmek lazım: Teknik direktöre sınırsız eleştiri yöneltmenin anlamı yok.
Elindeki malzeme bu. Emirhan ve Uduokhai sakat, Tayyip Talha cezalı. Hoca’nın çıkıp kendisi oynayacak hali yok. Arda Berk Özüarap gibi henüz maç tecrübesi olmayan bir genci ilk 11’e koysa, o zaman da başka bir tartışma çıkacaktı.
İlk yarıdaki futbol ise kelimenin tam anlamıyla felaketti. İkinci yarıda Chamberlain defans önüne, Onur ise sağ beke alınınca oyun biraz toparlandı. Beşiktaş, yediği gole kadar oyunda daha etkiliydi. Ancak 62. dakikada Yusuf Sarı, Masuaku’yu rahat geçti, iki stoperin arasına sızdı ve golü attı. Bu andan itibaren Beşiktaşlı futbolcuların oyundan tamamen koptuklarını gördük.
İkinci gol öncesi Paulista'nın pozisyonunda faul olmadığını defalarca izledim. Topa net şekilde müdahale ediyor, rakip oyuncu ise kendi hamlesi sonucu yere düşüyor. Buna rağmen faul çalındı, serbest vuruş kullanıldı ve sonuç: ikinci gol. Bu dakikadan sonra Beşiktaş için maç fiilen bitmişti.
Mustafa Hekimoğlu’nu da ayrıca mercek altına almak gerek. Hangi pozisyonda oynadığını çözmekte zorlandım. Daha çok kanatlarda gezindi. Eğer santrforda oynadıysa, ceza sahasında pek görünmedi. Bu bir tercih miydi, yoksa plansızlığın sonucu mu?
Aslında akşamın tek tesellisi Samsunspor’un evinde kaybetmesiydi. Üçüncülük adına bir parça umutlanmıştık. Ama o umut da bu mağlubiyetle söndü. Açık konuşayım, bir Beşiktaşlı olarak üçüncülüğü hedeflemekten bile utanıyorum. Ancak ne yazık ki futbolun gerçekleri var: üçüncülük demek Avrupa’ya katılmak, sezonu daha geç açmak gibi önemli avantajlar demek. Bu avantajları ilk düşünecek olanlar ise futbolcular. Çünkü sezonu erken açmak, daha az tatil yapmak demek. Ama görünen o ki, oyuncuların umurunda değil.
Böylesine önemli bir hedef için mücadele etmeyen futbolcular, Beşiktaş kariyerlerini zihinsel olarak çoktan bitirmiş demektir. Demek ki ayrılmayı kafalarına koymuşlar. Yönetim, bu tabloyu net şekilde görmeli ve sezon sonunda fazla taviz vermeden yolları ayırmanın yollarını bulmalıdır.
Teknik direktöre haksızlık etmek istemem.
Bu kadro onun eseri değil. Ona bir sezon daha kredi verilmesi gerektiğini düşünenlerdenim. Bu takım, önceki yönetim döneminin mirası. Özellikle Muçi ve Al-Musrati için harcanan 21 milyon Euro büyük tepki topladı. Bu konuda eleştiri yapanlardan biriyim ve hâlâ aynı noktadayım.
Ancak gelin görün ki; yeni Başkan Serdal Adalı’nın devre arasında yaptığı transferler de eleştiriye açık. Rakamlar ortada:
Keny Arroyo: Bonservisinin %50’si için 5.670.000 Euro, 4.5 yıllık maaş 3.700.000 Euro, imza parası 850.000 Euro
Ela Ricardo: Bonservis 1.940.000 Euro, 4.5 yıllık maaş 3.000.000 Euro
Satış paylarını dışarda bırakırsak, bu iki oyuncunun maliyeti yaklaşık 15 milyon Euro. Peki bu yatırımın karşılığı sahaya yansıdı mı? Hayır!
Hasan Arat, bu tür pahalı transferler nedeniyle sert şekilde eleştirildi. Haklı olarak... Ben de eleştirdim. Peki Serdal Adalı neden eleştirilmiyor? Sessizlik neden?
Bir yöneticiyi desteklemek başka, yanlışlarını görmezden gelmek başka şeydir. Evet, Serdal Adalı’nın istikrar sağlamasını arzu ediyoruz. Ancak aynı zamanda her yanlışında da karşısına çıkıp hesap sormalıyız. Yoksa, ‘güç zehirlenmesi’ dediğimiz tehlikeli süreç devreye girer. Bu durumdan da en çok zararı Beşiktaş görür.
Beşiktaş için artık sadece skor değil, yönetimsel akıl da tartışmaya açılmalı. Çünkü camialar sadece sahada değil, masa başında da kazanır ya da kaybeder.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Video
Test
Gündem
Magazin
Video
Test
