Nazi Haberleri

Beşiktaş, Benfica, Lazio gibi kulüplerin güçlü bir sembolü var. Kartal'ın güçlü imgesiyle kimi zaman sloganlar kimi zaman besteler yapılıyor. Ancak Beşiktaş'tan farklı olarak iki kulüp statlarında her maç öncesi bir de kartal ağırlıyor. Lazio'da da 2010 yılından beri bu kartalın bakıcılığını İspanyol Juan Bernabe yapıyor. Faşist kimliğini gizlemeyen İspanyol resmi bir açıklama ile kovuldu. Sebebi ise taraftarları çıldırttı.

Türk mitolojisi, birbirinden ilginç hikayeleriyle bambaşka bir dünyaya açılan bir kapı. Efsanevi kahramanlardan korkutucu canavarlara kadar her detay, insanı içine çekiyor. Bu mitolojik anlatılar, Türklerin geçmişten günümüze taşıdığı hayal gücünü ve inançlarını yansıtıyor. Mitolojiye meraklıysanız, bu kitaplarla o büyülü atmosferi hissedebilirsiniz. İşte mutlaka okumanız gereken 10 harika Türk mitolojisi kitabı!

Düşünün ki bir cümle, bir paragraf, belki de küçücük bir kitap… Koca bir imparatorluğu titretiyor, tahtları sarsıyor, dogmaları yerle bir ediyor! İşte bu yüzden kelimeler, tarih boyunca korkulan en büyük “suç ortakları” oldu. Sanki kâğıt ve mürekkep bir araya geldiğinde Pandora’nın kutusu açılıyor, içinden düşünceler, devrimler, değişimler fırlıyor! Ve evet, insanlar bundan hep korktu. Çünkü kelimelerle baş edemezsin; onları yakarsın, toplarsın, yasaklarsın ama asla susturamazsın.Yasaklanan her kitap bir skandalın ortasına düşmüş sanatçı gibi bir yandan susturulmaya çalışılır, diğer yandan bir ikon haline gelir. Çünkü bilirsiniz, bir şeyi yasaklamak onun afişini basmaktan daha etkili bir tanıtımdır. “Sakın dokunmayın!” dedikçe insanlar daha da dokunmak ister, “Okumayın!” dedikçe o kitap bir efsane olur. Yasaklı kitaplar, edebiyatın asi rock yıldızlarıdır ne kadar kısılırsa sesleri, o kadar çok yankılanır.Şimdi bu “suçlu” kitapların dosyasını açıyoruz. Onlar, sadece kelimelerle yazılmadı toplumsal düzenin sinir uçlarına dokunarak yazıldılar. Susturulmaya çalışıldıkça daha da büyüdüler, birer sembol oldular. İşte o suçlular ve onları “suçlu” ilan eden dünyanın ironik hikâyesi:

Sochi Olimpiyatları biter bitmez (ya da Ukrayna'nın Putin destekli başkanı devrilir devrilmez), Rusya Ukrayna'ya girmeye karar verdi... Peki neden?  Buradan çevirdim

Oscar ödül töreninin yankıları sürerken bir de yapamadıklarıyla Oscar'a aday olabilecek 20 şanssız kişiye yakından bakalım.İşte 'Başarısızlık Oscar'ları Dağıtılsa Ödüle Aday Olabilecek 20 Kişi' galerisi...

Devletlere yön veren, tek bir sözüyle imparatorlukları titreten, yaptıkları buluşlarla dünyayı güzelleştiren kadınlar, yüzyıllardır tarihin akışını değiştiriyor. İşte tarihin akışını değiştiren kadınlar…

Ukrayna’da Rusya yanlısı Viktor Yanukoviç’in devrilmesinin ardından, gözler Kırım’a çevrildi. Tarihi boyunca Kiev’den ziyade Moskova’ya yakın durmuş bölgeden,’Rusya’nın işgale giriştiği’ yönünde haberler geliyor. Ukrayna medyası Simferopol yakınlarındaki bir üsse 2 bin asker taşıyan 13 uçağın indiğini öne sürdü. İddia doğrulanmasa da ABD’den “İşgalin bedeli olur” açıklaması gecikmedi. Peki Kırım niçin önemli? Bölgedeki gerilimin tırmanması, Batı’yla Rusya arasında sıkışan Ukrayna için genel olarak ne anlama geliyor?

En iyi film oscarı alan filmleri IMDB puanına göre sıralayıp, ekşisözlükten film hakkında özetler ekledim. (film açıklaması direkt ekşisözlükteki formatında verildiği için büyük/küçük harf kullanımına ve çeşitli imla kurallarına takılmayınız)

Türkiye 2 yıl içinde üç seçime gitmeye hazırlanırken, AKP’nin 17 Aralık operasyonunun ardından oy oranını koruyup korumayacağı da tartışma konusu. Taraf gazetesi yazarı Prof. Dr. Murat Belge, AKP’nin 30 Mart seçiminde birinci çıkacağını düşündüğünü belirterek, “Oranı düşebilir, bu da önemli bir göstergedir, göreceğiz, olduğunda anlamlandırmaya çalışacağız. Bunlarla aynı zamanda, aslında AKP’nin ve Başbakan’ın tılsımının bozulduğunu söyleyeceğim” görüşünü dile getirdi. Murat Belge ’nin Taraf gazetesinin bugünkü (9 Mart 2014) nüshasında yayımlanan, “ Büyük tarih ve olgular ” başlıklı yazısı şöyle: BÜYÜK TARİH VE OLGULAR Büyük çoğunluğun değişen derecelerde dindar olduğu bir toplumda yaşıyoruz. Bu çoğunluk, hayatta, dünyada olanları anlamak için ve aynı zamanda bunları değerlendirmek, yerli yerine oturtmak için, başka bir entelektüel donanıma sahip değil. 2002’den beri Müslüman olduğunu özellikle vurgulayan bir hükümet var. Zaten o vurgulamasa muhalifleri şüpheye yer bırakmayacak. Şimdi konumuz olmayan çeşitli nedenlerle ekonomi yolunda yürümüş. Bunu bir yığın istatistik kanıtlıyor ama zaten sıradan yurttaş, cebine giren paranın miktarından üstünde arabasını sürdüğü yola kadar bir yığın olgu dolayısıyla bunun farkında --ve bundan memnun. Ve şimdi bu şiddetli kavga başladı, şiddetlenerek sürüyor. Ne yapsın bu sıradan yurttaş? Geçmişte benzer bir olay “Yahya Demirel” üzerinden kopmuştu. Böyle bir yakın akrabası olması, Demirel’e pek fazla oy kaybettirmedi (ayrıca, Demirel, şimdiki hükümetin “örtbas” etme stratejisine de başvurmamıştı). Ben o zaman da yazmıştım: sözünü ettiğimiz o “sıradan yurttaş”, öyle bir “hayat bilgisi”yle büyüyüp donanmıştır ki, Başbakanlık gibi etkili bir yere çıkmış bir adam, bunun bazı nimetlerini yakınlarına, akrabalarına tattırmazsa, öyle bir adamı ayıplar. Şimdi rakamlar fazla büyük; başka etkenler var. Ama bu gibi konularda temel tavır alış biçimlerinde fazla bir farklılaşma yok. Kendi verili koşullarında bu toplumun ürettiği hayat bilgisi böyle bir şey. Buna üzülebiliriz ama yapacak pek bir şey yok. Burası böyle, ama burada bir duralım: aslında bu “yolsuzluk” faslı da değil, Gezi Direnişi’nden başlayarak, AKP hükümeti ve özellikle Başbakan eski ışıltısını, pırıltısını, her neyse onu, kaybetmeye başladı. Laikler, Kemalistler, CHP, Ordu vb., orada görecekleri direnci, uğrayacakları saldırıları biliyorlardı ve bununla başa çıkmayı da başardılar. Ama Gezi bilmedikleri, hazır olmadıkları bir direniş biçimiydi. Onlar buna karşılık, bildikleri yöntemleri uygulamaya koydular: gazıyla, suyuyla polis şiddeti. Ve Başbakan bir daha kapatmamak üzere ağzını açtı. O gün bu gündür, saldırmadığı yer, kişi kalmadı --kendi safında duranlar da dâhil. Siyasî hayat, bir toplumun zaman denizinde yüzmesi, yalnız seçime bağlı değildir. Seçim kendi yerinde önemlidir, ama her şey demek değildir. Dünyada bütün toplumlar karmaşık varlıklar; geçmişiyle, bugünüyle Türkiye özellikle karmaşık. Oyunu falan partiye vermek, evet, bir olgu; ama aynı zamanda vermedikleri var. Niçin oyunu X’e verdiğine bakmanın yanısıra niçin Y’ye vermediğini de incelemek gerek. Sonuç olarak, bu ilk seçim sınavından AKP’nin “birinci parti” olarak çıkacağı kanısındayım. Oranı düşebilir, bu da önemli bir göstergedir, göreceğiz, olduğunda anlamlandırmaya çalışacağız. Bunlarla aynı zamanda, aslında AKP’nin ve Başbakan’ın tılsımının bozulduğunu söyleyeceğim. Toplumların kendilerine özgü (karmaşıklıklarına bağlı) bir zamanlamaları var: örneğin İkinci Dünya Savaşı 1939’da başladı, değil mi? Ama aslında 1933’te başlamıştı. Alman halkı Nazi Partisi’ni birinci parti haline getirip Hindenburg da şansölyeliği Hitler’e verdiğinde kapı açılmıştı. Bundan sonra olanlar şaşırtıcı falan değildir (Mein Kampf’ta yazılıydı hepsi), bir makine düzenliliği içinde olmuş şeylerdir. Böyle bir biçimde, muhtemelen henüz AKP’nin değil, ama Başbakan’ın “tarihî final”ine geldiğini düşünüyorum. “AKP’nin değil” diyorum, çünkü partinin rota değiştirmesi, başka bir şey yapması “ihtimali” var; Başbakan için böyle bir ihtimal kalmadı. Seçtiği ve kendini mahkûm ettiği bu yolda, başarı “görüntü”sü veren birkaç olay daha çıkabilir, ama ülkede de, uluslararası düzeyde de, varılacak nokta bellidir: “Yıktım perdeyi, eyledim viran.”Demokrat Haber

Time dergisine kapak olmak, hele dergi tarafından yılın kişisi seçilmek prestij meselesidir. Türkiye'de de bir kişi için Time dergisi tarafın dan kapağa taşınmış olmak önem arz eder. Kuruluşundan bu yana Time dergisi 10 Türk'e kapağında yer vermiş, işte kronolojik olarak o kişiler.